Wśród drobnych ssaków trzymanych w domach chomiki zajmują wyjątkowe miejsce. Małe, puszyste, stosunkowo łatwe w opiece – są często wybierane jako pierwsze zwierzęta domowe, zwłaszcza dla dzieci. Jednak ich natura, potrzeby i zachowania wciąż bywają mylnie interpretowane. Przeczytaj ten artykuł, by dowiedzieć się, co to jest chomik, jak wyglądają chomiki, jakie typy są najczęściej spotykane i czy chomiki są stadne! Znajdziesz w tym wpisie rzetelne informacje oraz wskazówki, dla kogo są odpowiednie.
Skąd pochodzą chomiki?
Chomiki należą do rodziny gryzoni (Cricetidae) i naturalnie występują w Azji, Europie oraz części Bliskiego Wschodu. Najbardziej znany gatunek – chomik syryjski – został udomowiony w XX wieku i szybko zyskał popularność jako chomik domowy oraz model laboratoryjny.Dziś większość chomików domowych pochodzi z profesjonalnych hodowli, a wiele typów zostało utrwalonych przez selektywną hodowlę ze względu na temperament, wygląd i rozmiar.
Jak wyglądają chomiki?
Budowa chomika jest krępa, z krótkimi kończynami, zaokrągloną sylwetką i puchatym futerkiem. Charakterystyczne są:
- duże, czarne oczy,
- krótkie, zaokrąglone uszy,
- szerokie, wypukłe policzki służące do przenoszenia pokarmu,
- krótki ogon, zwykle schowany w sierści.
Długość ciała zależy od gatunku – od 5 cm (chomiki Roborowskiego) do nawet 18 cm (chomiki syryjskie).Kolory chomików są bardzo zróżnicowane – występują m.in. odcienie:
- złocisty,
- szary,
- biały,
- czarny,
- kremowy,
- łaciaty.
Niektóre rasy mają długie futro, inne są krótkowłose – zależnie od selekcji w hodowli.
Chomik opis gatunku – główne cechy i zachowania
W warunkach naturalnych chomiki prowadzą nocny tryb życia i są silnie terytorialne. Ich najważniejsze cechy to:
- kopanie podziemnych tuneli,
- gromadzenie pożywienia w policzkach,
- samotniczy charakter,
- wrażliwość na stres i hałas.
Wbrew obiegowej opinii, chomiki nie są stadne – większość gatunków to samotniki, które źle znoszą towarzystwo innych osobników, zwłaszcza poza okresem rozrodu. Próby trzymania dwóch chomików w jednej klatce często kończą się walką lub poważnymi obrażeniami.
Najpopularniejsze chomiki typy domowych
W domowych warunkach spotyka się kilka najczęściej hodowanych gatunków. Do najpopularniejszych należą:
- Chomik syryjski – największy, łatwy do oswojenia, preferuje samotność,
- Chomik dżungarski – mniejszy, często mylony z chomikiem rosyjskim, ma zmienne ubarwienie,
- Chomik Roborowskiego – bardzo mały, szybki i trudny do oswojenia,
- Chomik chiński – smukły, z dłuższym ogonem, mniej popularny w hodowli.
Każdy z nich różni się temperamentem i wymaganiami, dlatego wybór odpowiedniego chomika powinien być przemyślany.
Chomik informacje praktyczne dla opiekuna
Choć chomiki są niewielkie, nie oznacza to, że ich opieka jest banalna. Podstawowe wymagania to:
- odpowiednio duża klatka (minimum 80×50 cm dla jednego osobnika),
- podłoże umożliwiające kopanie (np. trociny, konopne maty, włókno celulozowe),
- kryjówki, tunele, kołowrotek,
- dieta oparta na mieszankach ziaren, warzywach, ziołach i białku zwierzęcym (np. mączniki),
- codzienny monitoring zachowania i stanu zdrowia.
Typowe błędy w opiece nad chomikami domowymi to:
- zbyt mała klatka,
- brak materiału do kopania,
- niewłaściwa dieta (np. zbyt dużo owoców),
- stresujące warunki (hałas, ciągłe branie na ręce).
Czy chomiki są stadne? Czy to dobry wybór dla każdego?
Chomiki są wdzięcznymi, ciekawymi obserwacyjnie zwierzętami. Ich zalety to:
- niewielkie rozmiary,
- stosunkowo niski koszt utrzymania,
- ciekawe zachowania,
- niewielkie wymagania przestrzenne (choć większe niż się powszechnie uważa).
Jednak nie będą odpowiednie dla każdego. Chomiki nie lubią intensywnego kontaktu z człowiekiem – nie są zwierzętami do głaskania i noszenia. Mogą gryźć, gdy czują się zagrożone. Z tego względu nie są najlepszym wyborem dla małych dzieci.
Zanim zdecydujesz się na zakup, warto wiedzieć, że:
- wymagają codziennego sprzątania i obserwacji,
- prowadzą nocny tryb życia, są najbardziej aktywne po zmroku,
- nie powinno trzymać się dwóch osobników razem.
Chomiki to małe, ale wyjątkowo ciekawe zwierzątka. Ich natura i potrzeby wymagają od opiekuna zrozumienia i cierpliwości. Przy odpowiednim podejściu mogą stać się źródłem wieloletniej fascynacji i radości z obserwacji – ale nigdy nie należy ich traktować jako „zabawki” dla dziecka.
